تأثیر پروبیوتیک (مخمر ساکارومایسیس سرویسیه)، پری‌بیوتیک‌ها (الیگوساکاریدهای مانان و بتاگلوکان) و آنتی‌بیوتیک نئومایسین بر عملکرد، برخی شاخص‌های کیفیت فیزیکی و شیمیایی گوشت و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

        به­ منظور مقایسه اثر مخمر ­ساکارومایسیس ­سرویسیه، الیگوساکارید مانان و بتاگلوکان بر عملکرد، کیفیت گوشت و فراسنجه­های­ خونی جوجه­های­گوشتی، پژوهشی با 180 قطعه جوجه خروس سویه تجاری راس-­308 در قالب طرح کاملاً تصادفی در پنج تیمار، سه تکرار و دوازده قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی به مدت شش هفته انجام شد. گروه­های آزمایش شامل: 1) شاهد (بدون افزودنی)، 2) بتا گلوکان (مایکوزورب) (05/0 درصد در جیره)، 3) الیگوساکاریدمانان (1/0 درصد در جیره)، 4) نئومایسین (02/0 درصد در جیره)، 5) مخمر زنده ساکارومایسیس­سرویسیه (1/0 درصد در جیره) بودند. نتایج نشان داد، در دوره رشد ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر افزودن الیگوساکارید مانان (05/0±13/2) قرار گرفت (05/0>P)، اما تیمارهای آزمایشی در کل دوره اثر معنی­داری بر افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی نداشتند (05/0P>). تأثیر این افزودنی­ها بر ویژگی­های فیزیکی گوشت قابل ملاحظه بود به طوری که در گوشت ران+ ساق، الیگوساکارید مانان بیشترین مقدار شاخص قابلیت ارتجاعی (04/0±55/0) و چسبندگی (18/0±35/0میلی­ژول) را نشان داد، همچنین تیمار مایکوزورب دارای بیشترین چسبندگی (10/0±26/0 میلی­ژول) در گوشت سینه بود (05/0>P). در ترکیب شیمیایی گوشت ران+ ساق درصد پروتئین تحت تأثیر افزودن مخمر در مقایسه با سایر مکمل­ها قرار گرفت (34/1±37/24) و درصد چربی تیمار بتاگلوکان کمتر از سایر تیمارها (79/0±62/3) بود (05/0>P). همچنین درصد پروتئین گوشت سینه برای جیره مخمر ساکارومایسیس سرویسیه بیشترین مقدار (39/1±74/27) و کمترین درصد ماده خشک (34/0±81/25) مربوط به جیره دارای الیگوساکارید مانان بود (05/0>P). در 42 روزگی، غلظت کلسترول، گلوکز، تری­گلیسرید و LDL سرم خون با افزودن مکمل بتاگلوکان کاهش نشان داد (05/0>P). با توجه به نتایج این پژوهش می­توان ادعا کرد مخمر ساکارومایسیس­سرویسیه، الیگوساکاریدمانان و بتاگلوکان تأثیر مثبتی بر کیفیت فیزیکی و شیمیایی گوشت و فراسنجه­های خونی دارند.